Varente in 1975
Rita Armando Celestina Varente (Nirren Stad, 12 augustus 1895, aldaar, 14 december 1984) was de eerste vrouwelijke politica in het Groot-Nirrerijk.
Beginjaren[]
Jeugd[]
Varente groeide op in één van de welgestelde wijken in de binnenstad van Nirren. Haar vader, Fernando Varente, was reeds actief in de politiek. Haar moeder was huisvrouw en daarnaast voorzitster van het damesverbond van Nirren Stad. Rita was de oudste van twee kinderen. Aangezien haar beide ouders vaak druk bezig waren, naam zij vaak het voogdijschap over haar drie jaar jongere broertje Stefan over.
Schooljaren[]
Toen ze twaalf was, begon Varente aan haar middelbare schoolcarrière in het lokale wijkschooltje. Twee jaar later besloot ze van school te veranderen om Grieks-Latijn te kunnen doen, een richting die op haar school niet te volgen was. Zo kwam ze aan op het bekende St. Usmarus Meisjescollege. Op het einde van haar schoolcarrière slaagde ze met glans en ging ze naar de universiteit. Dankzij haar vader, die iets geregeld had, kon ze hier pol&soc volgen, een richting die toen eigenlijk verboden was voor meisjes. Na zes jaar studeerde ze af met grootse onderscheiding.
Begin politieke carrière[]
Met dank aan haar diploma kon Varente vrij moeiteloos werk vinden. De anders zo conservatieve CDP besloot haar een kans te geven en liet haar zetelen in het gemeentebestuur van het kleine nabijgelegen stadje Pupsytown. Ze imponeerde er de lokale politici, die nooit een deftige politieke opleiding hadden gehad, en verkreeg onder andere dat het belfort gerestaureerd werd en er een spoorlijn naar Pupsytown kwam. Onder de indruk van deze prestaties besloot de CDP om Varente bij het nationale bestuur te betrekken.
Blitscarrière[]
Begin Nationale carrière[]
Zo kwam Varente in 1930, vlak voor de grote crisis, te zetelen in het federaal parlement. Na enkele jaren, middenin crisistijd, werd aangesproken door de minister van economie Walter Dusage. Deze vroeg haar raad, die ze met plezier gaf. Uiteindelijk werd ze in 1942, midden in de Derde Thyssalonische oorlog, bij het onverwachtse overlijden van Dusage benoemd tot minister van economie.
Minister van economie[]
De toen zevenenveertigjarige Varente werd zo niet alleen de eerste vrouwelijke politica, maar ook de eerste vrouwelijke minister in het Groot-Nirrerijk. Ze vervulde haar ambt met meer glans dan verwacht; ze slaagde erin de economie van haar land redelijk stabiel te houden in volle oorlogstijd. Ze werd hiervoor in 1952 dan ook benoemd tot commandeur in de Tarquiniusorde.
Solocarrière[]
Na vele jaren goed te hebben samengewerkt, besloot Varente in 1956 dat haar carrière bij de CDP erop zat. Bij de volgende verkiezingen haalde haar eigen partij, de Conservatieve Partij van Varente, ondanks Varente's leeftijd twintig procent van de stemmen. Zo zetelde Varente uiteindelijk nog tien jaar in het parlement, waarin ze onder andere stemrecht voor vrouwen verkreeg. In 1967 ging Varente op pensioen.
Einde[]
Pensioen[]
Tijdens haar pensioen kwam Varente nog geregeld in de media, mede dankzij haar voorzitterschap van vele organisaties en vele doelen. De rest van de tijd spendeerde ze aan haar familie en aan haar hobby: golf.
Dood[]
In november 1984 kreeg Varente een hartaanval. Deze verlamde de linkerhelft van haar lichaam. Ze herstelde gedeeltelijk, maar verklaarde zelf regelmatig aan zware pijn te lijden. Begin december kreeg ze opnieuw een hartaanval. Deze keer herstelde ze bijna niet, ze werd incontinent en leed voortdurende pijn. Uiteindelijk vroeg ze zelf euthanasie aan, iets wat in die tijd zeer ongebruikelijk was. Door haar bekendheid ontstond hier opschudding over. Op 12 december vond de familie een dokter die haar een euthanasiespuit wou geven. Twee dagen later werd de spuit gezet, en Varente sliep zacht in, in huiselijke kring in haar villa in Nirren Stad.
Tot op de dag van vandaag is Varente een voorbeeld voor velen. Ze wordt door de feministen in het Groot-Nirrerijk gebruikt als een soort van patroonheilige.