Lapis (rechts) samen met wapenontwikkelaar Saleyton Yrzaks
Fudyor Zakis Lapis (Arce, 12 juni 1889, Nirren Stad, 24 december 1970) was een Thyssalonisch veldmaarschalk en politicus.
Jeugd en opleiding[]
Lapis groeide op in Arce, Thyssalonië, als zoon van een Thyssalonisch generaal. Hij trad in de voetsporen van zijn vader en ging studeren aan de officierenschool. Al snel bleek dat hij oog had voor militaire strategische zaken, dus werd hij als kapitein opgenomen in het Thyssalonische Koninklijke Leger.
Begin bij de TFP[]
Wanneer Dolor Servir midden de jaren '20 leden en militairen ronselde voor zijn politieke partij, de TFP, sloot de door de dagelijkse sleur verveelde Lapis zich aan bij de militaire tak van de TFP, Op sterk afraden van zijn vader. Hier bekleedde hij reeds in het begin de rang van generaal. Ook hield hij geregeld lezingen voor de partijleden.
Begin van de oorlog[]
Bij de aanvang van de Derde Thyssalonische oorlog werd Lapis benoemd tot veldmaarschalk, en zodoende tot aanvoerder van het leger. Doordat hij in de gunst van de partij was gekomen, genoot hij onder andere ook het recht andere militairen aan te stellen. Zo ontstond een sterke vriendjespolitiek. In feite was hij op Servir na de machtigste man uit het rijk.
Hij was het die Theunaca en later Cent binnenviel.
Safluïdenvervolgingen[]
Hoewel Lapis nooit openlijk enige haat heeft betuigd jegens de Safluïden, volgde hij elk bevel van Servir tot het doden van deze mensen op. Voor Lapis was een bevel een bevel. Zelfs toen hij te horen kreeg dat zijn vader zich schuldig had gemaakt aan verraad, deinsde hij er niet voor terug hem eigenhandig te laten opsluiten.
Het is mede 'dankzij' Lapis dat de Theunacaanse Safluïden nagenoeg helemaal uitgeroeid zijn.
Het einde[]
Tegen het einde van de oorlog begon Lapis zich bedreigd te voelen. Samen met enkele volgelingen begon hij te onderhandelen met de geallieerden. Eind 1945 hadden de meesten door dat Thyssalonië onmogelijk de oorlog nog zou kunnen winnen. Thyssalonië capituleerde onder leiding van Lapis. Servir zwoer Lapis wraak te zullen nemen, maar in januari 1946 schoot hij zichzelf door het hoofd.
Lapis en enkele andere hooggeplaatste officieren en politici werden na de oorlog berecht door de geallieerden. Lapis kreeg levenslang, maar kwam in 1966 vervroegd vrij wegens goed gedrag en spijt voor zijn daden. Vier jaar woonde hij nog bij een zus in Nirren Stad, waar hij zijn straf uitzat, tot hij in 1970 overleed aan een hartaanval.